Zasilacz (PSU) to jeden z niewielu elementów w urządzeniu elektrycznym, który wpłynie na niezawodność całego systemu. Często jest to najbardziej niedoceniany, niedoceniany element w każdym urządzeniu, a jednocześnie jeden z pierwszych elementów powodujących awarię.
Ten artykuł koncentruje się na czynnikach, na które należy zwrócić uwagę przy zakupie zasilacza do komputera osobistego, ale można go zastosować do dowolnej aplikacji wymagającej zasilacza regulowanego. Postępując zgodnie z tym przewodnikiem, weź pod uwagę własne zastosowanie i odpowiednio zważ każdy czynnik.
Kroki
Krok 1. Określ potrzebną moc
Skorzystaj ze strony internetowej kalkulatora zasilacza lub oprogramowania, aby określić swoje wymagania. Jeszcze lepiej jest znaleźć recenzję podobnego systemu, który mierzy zużycie energii. Ponieważ zużycie jest mierzone na ścianie, pomnóż przez wydajność zasilaczy systemu sprawdzającego, aby uzyskać wynik. (Jeśli nie wiesz, 0,82 będzie zbliżone lub nieco pesymistyczne.) Nie kupuj zasilacza powyżej swoich wymagań. Maksymalna wydajność każdego zasilacza mieści się w zakresie 40%-60% obciążenia. Ponadto zasilacze starzeją się, tracąc moc z czasem. Kup zasilacz, który przeprowadzi Cię przez kilka kolejnych uaktualnień przez wiele lat.
Krok 2. Sprawdź, jakich łączników potrzebujesz
Nowsze zasilacze często zapewniają zarówno 24-stykowe złącze ATX, które podwaja się jako złącze 20-stykowe. Modele z wyższej półki mogą mieć tylko złącze 24-stykowe, a modele z niższej półki mogą mieć tylko złącze 20-stykowe. Zazwyczaj większość płyt głównych opartych na procesorach Pentium 4 i Athlon 64 (i starszych) wymaga 20-stykowego złącza ATX, podczas gdy nowsze płyty wymagają 24-stykowego złącza ATX. Ponadto większość zasilaczy będzie miała 4-stykowe pomocnicze złącze 12 V dla płyt głównych, a niektóre będą miały 8-stykowe, które podwajają się jako 4-stykowe i tylko zasilacze wysokiej klasy będą miały jedno lub więcej 6-stykowych lub 8-stykowych PCI Złącza -E dla kart graficznych.
Krok 3. Poszukaj zasilaczy o wysokiej wydajności
I te oceniane w temperaturach obciążenia, a nie w temperaturze pokojowej. Wszystko, co 80% i więcej, jest dobre. Przy 83% około 17% mocy jest tracone w postaci ciepła. Dlatego zasilacz, który może być reklamowany jako zasilacz o mocy 500 W, będzie faktycznie pobierał na ścianie prawie 600 W. Wydajność spada wraz z upływem czasu i w trakcie eksploatacji zasilacza. Roczny zasilacz najprawdopodobniej nie jest w stanie wyprodukować takiej samej ilości energii, jak kiedyś, gdy był nowy. Certyfikat „80 Plus” pokazuje, że zasilacz został przetestowany pod kątem sprawności 80% przy każdym obciążeniu. Istnieją wyższe poziomy 80 Plus, które wykazują jeszcze wyższą wydajność, takie jak 80+ Bronze lub Silver. Biorąc pod uwagę zaoszczędzone koszty energii elektrycznej, warto kupić znacznie droższy zasilacz niż początkowo rozważałeś.
Krok 4. Określ niezawodność zasilacza
Jak dobrze zasilacz radzi sobie ze zmianami prądu? Chociaż nie jest to gwarancją, istnieje silna korelacja między wagą a jakością: większe komponenty (np. kondensatory) oznaczają bardziej tolerancyjny, niezawodny zasilacz. To jedna z wad wentylatora 120 mm: chociaż zapewnia cichsze chłodzenie, chłodzone komponenty muszą być ciaśniej upakowane. Jeśli nie zależy Ci na hałasie, wentylator chłodzący 80 mm umieszczony w tradycyjnym miejscu z tyłu zasilacza może zaoferować lepszą wartość.
Krok 5. Sprawdź liczbę szyn
Tak jak skrzynka bezpieczników twojego domu zawiera zarówno duży wyłącznik główny, jak i mniejszy wyłącznik na obwód, aby zapewnić, że przewody obwodu o mniejszych rozgałęzieniach nie przegrzewają się, zasilacze o dużej pojemności dzielą swoje wyjście na wiele „linii”, z których każda ma mniejszy limit prądu. Odpowiedni standard bezpieczeństwa wymaga limitu 20A, co jest dość hojne, biorąc pod uwagę, że przewody są mniejsze niż te używane w twoim domu do przewodzenia 15A. (Zaletą jest to, że przewody nie są ukryte w ścianach, dzięki czemu są lepiej chłodzone i poczujesz zapach, jeśli coś zacznie się palić.) To jednak sprawia, że podłączenie zasilacza jest bardziej skomplikowane; oprócz tego, że nie przeciążasz go ogólnie, musisz unikać przeciążania każdej szyny, w przeciwnym razie się wyłączy. Dobry zasilacz ułatwi to, zapewniając szyny o łącznej wartości znacznie większej niż całkowita wartość znamionowa zasilacza. Tańszą alternatywą jest zapewnienie wystarczającej liczby szyn, aby zsumować całkowitą wydajność, co utrudnia wykorzystanie całej mocy zasilacza. (Może to wskazywać, że zasilacz nie jest w stanie zapewnić pełnej mocy znamionowej.) Jeszcze tańszą alternatywą, która stała się dość popularna, jest wyeliminowanie wszystkich obwodów bezpieczeństwa i wyprodukowanie zasilacza „single-rail”, który może dostarczyć całą swoją moc wyjściową dowolnym przewodem. Jest to technicznie niezgodne ze specyfikacją zasilacza ATX, ale w praktyce nie okazało się problemem bezpieczeństwa i jest preferowane przez wiele osób. Konstrukcja jednoszynowa sama w sobie nie jest oznaką zasilacza niskiej jakości.
Krok 6. Zdobądź modułowy zasilacz
Pomoże to wyeliminować dodatkowe przewody, które przeszkadzają w chłodzeniu. Zignoruj twierdzenia, że kable modułowe wytwarzają większą odporność z powodu korozji styków. Dodatkowy opór jest znikomy.
Krok 7. Porównaj natężenie każdego napięcia
Moc znamionowa zasilacza nie sprzyja określaniu natężenia prądu przy żadnym określonym napięciu. Wszystkie zasilacze będą miały naklejkę z ich znamionowym natężeniem prądu na każdym poziomie napięcia. Ta informacja powinna być podana przy zakupie zasilacza od sprzedawcy internetowego i widoczna na opakowaniu detalicznym urządzenia. Jak wspomniano powyżej, nowoczesne komputery są obciążane 12V. Zasilacz o mocy 500 W może wydawać się odpowiedni, ale jeśli jego natężenie 12 V jest poniżej 20 s lub mniej (12 V razy 25 A to 300 W), może nie być w stanie zasilić nowoczesnego komputera.
Porady
-
Niektóre marki wypuszczają modele najwyższej jakości, niektóre po prostu wypuszczają modele z linii value, a inne w ogóle nie powinny wydawać modeli! Co gorsza, niektóre ogólnie wysokiej jakości marki zarabiają na swojej reputacji, tworząc tanią (we wszystkich znaczeniach tego słowa) linię. Oto skategoryzowana lista marek według grupowania jakości według wydajności i niezawodności na podstawie renomowanych recenzji obejmujących wiele marek wymienionych w linkach zewnętrznych. Należy pamiętać, że nie wszystkie modele w ramach jednej marki są tej samej jakości i są to wartości średnie dla całej gamy modeli, a nie tylko poszczególnych modeli.
Proszę zanotować: te listy mogą nie odzwierciedlać Twoich osobistych doświadczeń.
- Najwyższa jakość (w oparciu o możliwości elektryczne): Seasonic, Zippy, Silverstone, Enermax, Antec, Acbel, Akasa, AMS, Channel Well, Corsair, Delta, Etasis, EVGA, Zalman.
- Niska jakość (na podstawie stawki RMA i zamierzonego zastosowania niedrogich komputerów): A-TOP, Aerocool, APEX, Apevia (Aspire), Asus, ATADC, Athena Power, ATRIX, Broadway, Casecom, Deer, Diablotek, Dynapower, EagleTech, Enhance, Enlight, E-Power, FOXCONN, Futurepower, I-Star, In-Win, JPAC, Just PC, Kingwin, Linkworld, Lite-On, Logisys, Masscool, MGE, MSI, NMEDIAPC, Norwood Micro, NorthQ, Powmax, Q -Tec, SFC, Sintek, Shuttle, Skyhawk, Spire, Star Micro, STARTECH, TTGI, Wintech, XION, YoungYear, Zebronics.
- Sporne marki (uważa się za dobrej jakości, ale wymaga odniesienia do recenzji lub artykułów, lub tych o kwestionowanej jakości lub różnej jakości różnych modeli): ABS/Tagan, BFG Tech, Coolermaster, Coolmax, FSP, Hiper, HIPRO, Mushkin, OCZ, Zasilanie i chłodzenie PC, NZXT, Raidmax/Sigma, Rosewill, Scythe, Sunbeam/Tuniq, Topower, Ultra, XClio, XIGMATEK, Thermaltake.
- Inflacja ratingu dyskontowego. Zasilacze komputerowe są szczególnie trudne, ponieważ od lat 90. nastąpiła zmiana wymagań. Karty graficzne 3D o dużej mocy i płyty główne z 4-pinowym złączem „P4” do zasilania procesora zużywają dużo +12 V mocy, co stanowiło zaledwie ułamek mocy wyjściowej starszych zasilaczy. Aby zapewnić niezawodną wydajność, producenci kart graficznych 3D zalecali zasilacze o dużych rozmiarach. Na przykład zasilanie 600 W, aby zapewnić 300 W +12 V. Z kolei świadomi kosztów producenci produkowali zasilacze oznaczone jako „600 W”, które mogły wytwarzać 300 W przy +12 V, ale nie więcej, wiedząc, że ich klienci nigdy nie zażądaliby większej mocy. Nowoczesne zasilacze są w ten sposób „ciężkie 12 V”, zdolne do wytworzenia większości całkowitej mocy w postaci 12 V, ale nadmiernie optymistyczne oceny producentów są nadal powszechne wśród tańszych zasilaczy; Zasilacze dostarczane z obudowami są na to szczególnie podatne. Niektóre programy do obliczania PSU będą zawierały znaczny „współczynnik zbieżności”, aby umożliwić takie błędne etykietowanie.
- Spójrz poza dzwonki i gwizdki, takie jak podświetlane wentylatory, regulowane prędkości wentylatorów, kable z oplotami i malowane lub polerowane obudowy. Chociaż są to z pewnością pożądane cechy, nie rekompensują one niedostatków wydajności ani niezawodności.
- Kup tester zasilacza (zwykle od 10 do 20 USD), aby potwierdzić, że wszystkie szyny napięciowe działają na nowym zasilaczu. Należy pamiętać, że zasilacze ze złączami 24-pinowymi nie dostarczają już -5V.
- Duże marki, takie jak Rosewill (marka domu Newegg), oferują wartość, ale kosztem wydajności i niezawodności. Etykiety takie jak ta są dobrym wyborem dla niskobudżetowych konstrukcji o minimalnym zapotrzebowaniu na energię, ale często są przeceniane pod względem mocy wyjściowej i niedostatecznie chronione, aby zapewnić niezawodność.
Ostrzeżenia
- Sprawdź gwarancję. Porównaj gwarancję każdego producenta, politykę zwrotów i historię obsługi klienta. Jest kilku producentów zasilaczy, którzy wypuszczają świetne produkty z okropnym wsparciem i na odwrót.
- Producenci i dystrybutorzy zasilaczy nie mają obowiązku przestrzegania żadnych standardów mocy znamionowej. Wiele „wartościowych” zasilaczy może w rzeczywistości nie generować mocy, którą twierdzą w rzeczywistych warunkach. Możliwe jest, że „wartościowy” zasilacz o mocy 500 W wytworzy mniej energii niż wysokiej jakości zasilacz sprzedawany po 350 W. Tak więc „uaktualnienie” zasilacza, ale wybranie modelu z niższej półki, może w rzeczywistości oznaczać obniżenie wersji!
- Nigdy nie testuj zasilacza za pomocą spinacza do papieru. Jest to bardzo niebezpieczne zarówno dla dostawcy, jak i użytkownika, ponieważ spinacz do papieru przewodzi prąd.
- Nigdy nie otwieraj zasilacza, pomimo informacji w Internecie, które zalecają inaczej. Takie artykuły są przeznaczone wyłącznie dla wykwalifikowanych techników naprawy zasilaczy. Zasilacz zawiera kondensatory, które utrzymują ładunek nawet wtedy, gdy komputer jest wyłączony; to wyładowanie może poważnie zranić użytkownika.
- Masowi producenci niskiej jakości często kupują projekty od innych firm do użytku we własnych produktach. Te „kopiujące” projekty są często niskiej jakości. Z kolei wypuszczają swój produkt do kopiowania z dodatkowymi dzwonkami i gwizdkami oraz inną „etykietą” firmy, aby zachęcić klientów. Mogą nawet pobierać premię za dodatkowe funkcje. Jeśli poważnie myślisz o zakupie niezawodnego zasilacza, kup tylko taki od producenta, który projektuje większość swoich jednostek.
