Łatwo jest wpisać adres internetowy i przejść do określonej witryny! Musisz znaleźć długi, biały pasek adresu u góry strony, a następnie wpisać swój adres w tym pasku. Naciśnij ↵ Enter, aby przejść bezpośrednio do witryny. Upewnij się, że masz właściwy adres! Zapoznaj się z konkretnymi formami i sztuczkami, które mogą pomóc Ci lepiej zrozumieć, jak poruszać się po Internecie.
Kroki
Metoda 1 z 3: Korzystanie z paska adresu
Krok 1. Znajdź pasek adresu
Jest to zwykle długi biały pasek u góry okna przeglądarki. W tym pasku wpiszesz adres strony internetowej (z poprawną formą), a następnie wciśniesz ↵ Enter, aby wejść na stronę.
Krok 2. Upewnij się, że nie piszesz w pasku wyszukiwania
Pasek wyszukiwania jest zwykle oznaczony logo wyszukiwarki (Google, Bing itp.) oraz ikoną lupy. Nadal możesz znaleźć witrynę, jeśli wpiszesz adres w pasku wyszukiwania – ale zajmie to trochę więcej czasu.
Jeśli strona wynikowa, na którą wchodzisz po wpisaniu adresu, jest wyszukiwarką, być może piszesz w pasku wyszukiwania lub masz na komputerze oprogramowanie szpiegujące
Krok 3. Kliknij białe miejsce w pasku adresu
Użyj klawisza ← Backspace, aby usunąć wszelkie inne słowa, które już wypełniają pasek adresu. Jeśli pasek jest czysty, powinieneś zobaczyć migającą pionową linię: pokazuje to, gdzie pojawią się wpisywane słowa.
Metoda 2 z 3: Wpisywanie adresu podstawowego
Krok 1. Wpisz swój adres internetowy w pasku adresu
Adres internetowy jest często nazywany adresem URL: skrót od Uniform Resource Locator. Adres URL (lub adres internetowy) to odniesienie do określonej strony lub „zasobu” w rozległej, połączonej sieci Internetu. Adres URL składa się z dwóch głównych części: identyfikatora protokołu i nazwy zasobu. Identyfikator protokołu i nazwa zasobu są oddzielone dwukropkiem i dwoma ukośnikami.
- Identyfikator protokołu: Pierwsza część adresu URL nazywana jest identyfikatorem protokołu. Wskazuje, jakiego protokołu użyć. W przypadku adresu URL https://example.com identyfikator protokołu to http.
- Nazwa zasobu: Druga część adresu URL nazywana jest nazwą zasobu. Określa adres IP lub nazwę domeny, w której znajduje się zasób. W przypadku adresu URL https://example.com nazwa zasobu to przykład.com.
Krok 2. Nie zawracaj sobie głowy wpisywaniem identyfikatora protokołu, chyba że potrzebujesz dostępu do zaszyfrowanej witryny
Nie musisz wpisywać protokołu, chyba że chcesz użyć innego protokołu niż domyślny. http: jest domyślny dla większości stron, ale strony takie jak formularze lub loginy powinny mieć https: oznacza to, że informacje są szyfrowane i zapobiegają przechwyceniu informacji.
- Twoja przeglądarka może nie wyświetlać protokołu w adresie URL. Sprawdź, czy ikona kłódki oznacza, że strona jest bezpieczną witryną https://. Zwróć uwagę na ostrzeżenia przeglądarki dotyczące certyfikatu bezpieczeństwa strony.
- Na początku istnienia Internetu użytkownicy musieli wpisywać identyfikator protokołu za każdym razem, gdy chcieli odwiedzić określoną stronę internetową. Nie jest to już konieczne.
Krok 3. Wpisz subdomenę:
www. www jest w rzeczywistości tylko domyślną subdomeną dla stron internetowych i nie musi być zawarte w adresie URL. Witryny mogą jednak mieć subdomeny inne niż www, takie jak video.google.com. Upewnij się, że uwzględniłeś subdomenę, jeśli jest częścią adresu URL.
Krok 4. Wprowadź nazwę domeny. przykład.com to nazwa domeny, po której następuje domena drugiego poziomu,.com. Jest to minimum, którego zwykle potrzebujesz, aby dotrzeć do witryny. Upewnij się, że wszystko jest poprawnie przeliterowane i upewnij się, że używasz prawidłowej domeny drugiego poziomu.
- Niektóre domeny drugiego poziomu są zarezerwowane dla określonych lokalizacji lub branż. Na przykład domena.ca jest zarezerwowana dla witryn kanadyjskich, a.gov jest zarezerwowana dla witryn rządowych.
- Jeśli wpisujesz nazwę domeny, ale witryna się nie wyświetla, być może próbujesz użyć niewłaściwej domeny. Sprawdź pisownię i upewnij się, że wpisujesz właściwą rzecz. Jeśli strona nadal się nie wyświetla, może to oznaczać, że witryna nie działa.
Metoda 3 z 3: Wprowadzanie dłuższych adresów
Krok 1. Wprowadź ścieżkę pliku, aby przejść do określonej strony w witrynie
Jeśli chcesz przejść bezpośrednio do określonej strony w witrynie, musisz wprowadzić ścieżkę do pliku. Ścieżka do pliku zawsze następuje po „/”. „/” w adresie URL reprezentuje podkatalog w witrynie. Każdy znak „/” oznacza, że schodzisz o jeden poziom w głąb witryny. Po ścieżce pliku następuje nazwa pliku, a czasami rozszerzenie pliku „example.com/subdirectory/filename.html”.
Większość adresów URL nie wymaga rozszerzenia pliku – wypełnia się ono automatycznie. Często jednak konieczne jest uwzględnienie. Upewnij się, że wpisujesz poprawną ścieżkę do pliku, ponieważ /page.php i /page.html są całkowicie oddzielnymi plikami
Krok 2. Jeśli to możliwe, użyj funkcji kopiowania komputera
Bardziej prawdopodobne jest, że popełnisz błąd podczas ręcznego kopiowania długich ciągów znaków do pola adresowego. Jeśli masz dostęp do tekstu adresu internetowego, po prostu skopiuj go i wklej w pasku adresu.
Krok 3. Zrozum parametry i kotwice
Na pasku adresu mogą pojawić się dziwne znaki: ?, # i ciąg cyfr. Nie musisz się o to martwić, z wyjątkiem sytuacji, gdy musisz skopiować łańcuchy cyfr, aby dotrzeć do określonych witryn.
- A "?" z cyframi/literami następującymi po adresie URL jest nazywany parametrem. Parametry są generowane automatycznie i nie trzeba ich wpisywać.
- Znak „#”, po którym następują litery/cyfry, nazywany jest kotwicą. Witryny czasami mają określone punkty na stronie, które pozwalają przejść bezpośrednio do określonego miejsca na stronie. Strona automatycznie przewinie się do miejsca, w którym znajduje się kotwica.
Wideo - Korzystając z tej usługi, niektóre informacje mogą być udostępniane YouTube
Porady
- Nie wszystkie domeny mają odpowiedź internetową na „domena.com”. Może być konieczne dodanie www przed nazwą domeny, np.: www.wikihow.com.
- Jeśli nie możesz nic wymyślić, wejdź na www.google.com i wyszukaj kategorię witryn, np. „witryny o modzie” lub „wikiHow”. Jeśli się rozejrzysz, znajdziesz wiele fajnych stron internetowych!
