Jądro Linux jest sercem każdego systemu Linux. Obsługuje wejścia/wyjścia użytkownika, sprzęt i sterowanie zasilaniem komputera. Chociaż jądro dostarczane z dystrybucją Linuksa jest zwykle wystarczające, pozwala to na stworzenie własnego wyspecjalizowanego jądra!
Kroki
Krok 1. Pobierz najnowszą wersję jądra Linux
Możesz go pobrać tutaj.
Krok 2. Pamiętaj, aby pobrać pełne źródło
Możesz to zapewnić, klikając „F”, gdzie jest napisane „Najnowsza stabilna wersja to…”. W przeciwnym razie po prostu pobierzesz łatkę, która jest używana, gdy twoje bieżące jądro ma niższy numer łaty. Przykładem tego byłoby 3.4.4.1>>3.4.4.2
Krok 3. Upewnij się, że pobrałeś pełny kod źródłowy
Upewnij się, że nie jest to poprawka lub dziennik zmian.
Krok 4. Otwórz terminal
Krok 5. Wyodrębnij jądro
Użyj tych poleceń.
jądro tar xjvf (tutaj opcja -j służy do kompresji bz2)
Krok 6. Przejdź do utworzonego katalogu (w terminalu)
Krok 7. Skonfiguruj jądro
Można to zrobić na 4 typowe sposoby.
- Stwórz starą konfigurację -- zadaje pytania o to, co jądro powinno obsługiwać jeden po drugim, co jest bardzo czasochłonne.
- Make menuconfig -- tworzy menu, w którym możesz przeglądać opcje obsługiwanych przez jądro. Wymaga biblioteki curses, ale prawdopodobnie jest już na twoim komputerze.
- Utwórz qconfig/xconfig/gconfig -- tak samo jak menuconfig, z tą różnicą, że teraz menu konfiguracyjne jest oparte na grafice."qconfig" Wymaga biblioteki QT.
- Użyj konfiguracji bieżącego jądra. Uruchom to z folderu źródłowego jądra "cp /boot/config-`uname -r`.config". Oszczędza to dużo czasu, ale możesz chcieć zmienić numer wersji jądra, które ma zostać skompilowane, aby uniknąć zastępowania bieżącego jądra. "Ustawienia ogólne" "Wersja lokalna - dołącz do wydania jądra". Przykład, jeśli numer wersji jądra to 3.13.0, możesz na przykład zapisać tam 3.13.0. RC1.
Krok 8. Zainstaluj sterowniki
Po otwarciu okna konfiguracji zobaczysz, że określony typ konfiguracji jest już wybrany, na przykład obsługa podstawowych sterowników, takich jak obsługa sieci bezprzewodowej Broadcom/system plików EXT4 itp. Ponadto możesz dostosować opcje, takie jak dodanie obsługi dla określonego typu urządzenia/ kontroler/sterownik, taki jak ty, możesz dodać obsługę systemu plików NTFS z "System plików >> DOS/FAT/NT/ >> wybierz obsługę systemu plików NTFS, tym samym w pełni wykorzystując niestandardowe jądro.
-
UWAGA: Podczas konfigurowania jądra zobaczysz sekcję znaną jako hakowanie jądra (przez hakowanie rozumiemy eksplorację), gdzie podane są różne rodzaje opcji hakowania jądra i uczenia się go. Jeśli chcesz z niego korzystać, możesz dodać kolejne opcje, w przeciwnym razie możesz wyłączyć opcję "debugowanie jądra", ponieważ powoduje to, że jądro jest dużo cięższe i może być niewłaściwe w użyciu w środowisku produkcyjnym.
Skompiluj jądro Linuksa Krok 9
Krok 9. Skompiluj i zainstaluj jądro
Możesz uruchomić potrzebne polecenia w jednym wierszu, oddzielając je podwójnymi znakami ampersand (&&), jak opisano poniżej. Może to zająć dużo czasu.
- make && make modules_install && make install
- Możesz użyć opcji -j z make. Pozwala to na rozwidlenie dodatkowych procesów do kompilacji jądra, składnia to "make -j 3". 3 tutaj reprezentuje liczbę procesów, które mają zostać utworzone.
Krok 10. Spraw, aby jądro było rozruchowe
Krok 11. Przejdź do rozruchu
Krok 12. Uruchom następujące polecenie
Pamiętaj, aby zastąpić numerem wersji zbudowanego jądra.
- "mkinitrd -o initrd.img-"
- W przypadku dystrybucji opartych na Redhat nie musisz tworzyć initrd, ponieważ jest on tworzony domyślnie
Krok 13. Skieruj program ładujący na nowe jądro
Więc można zacząć. Użyj narzędzia dostarczonego z dystrybucją, aby skonfigurować bootloader. Dodaj nowy wpis dla nowego jądra.
Krok 14. Uruchom ponownie
Wideo - Korzystając z tej usługi, niektóre informacje mogą być udostępniane YouTube
Porady
- Menuconfig jest zwykle najlepszą opcją podczas konfigurowania jądra.
- Nie wszystkie komputery wymagają utworzenia initrd, ale jest to bezpieczne, na wypadek, gdyby tak było na Twoim.
