Jak zbudować tani komputer (ze zdjęciami)

2024 Autor: Gilbert Ryder | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:39

Zbudowanie komputera jest łatwe, ale zbudowanie komputera budżetowego jest trudne, zwłaszcza jeśli zależy Ci na wydajności. Jednak może się okazać, że jesteś bardziej zadowolony z maszyny zbudowanej na zamówienie, zwłaszcza jeśli zależy Ci na maksymalnej wydajności w ramach swojego budżetu. Oznacza to również, że jest idealnie dopasowany do Twoich potrzeb, niezależnie od tego, czy jesteś graczem, edytorem wideo, czy po prostu próbujesz zbudować komputer kina domowego. W niektórych przypadkach Twój budżetowy komputer może być mocniejszy niż gotowy komputer stacjonarny. To powiedziawszy, wybieranie części, kupowanie i budowanie pochłania czas. W tym wikiHow dowiesz się krok po kroku, jak kupować części, budować i instalować.

Kroki

Część 1 z 3: Zrozumienie typów maszyn i ich kosztów

Krok 1. Opracuj z grubsza wyobrażenie o tym, jakiej wydajności oczekujesz od swojej maszyny

Najłatwiej to zrobić, dzieląc kompilację na ogólne kategorie:

Niska wydajność: Jeśli szukasz prostego komputera do przeglądania stron internetowych, sprawdzania poczty e-mail lub oglądania filmów, prawdopodobnie najlepszym rozwiązaniem jest maszyna o niskiej wydajności. Są małe, bardzo niskobudżetowe, nie pobierają dużo energii i zwykle są dość ciche (oczywiście nie będziesz potrzebować dużej wydajności do tej czynności). Do tej kategorii pasują komputery do kina domowego i proste komputery biurowe do pracy. Takie maszyny wahają się od 200 do 500 USD.
Średnia wydajność: To świetna opcja dla większości użytkowników, zwłaszcza że możesz rozciągnąć moc maszyny i swój budżet, aby dopasować się do niemal każdego scenariusza. Takie maszyny będą siedzieć w mniejszej obudowie, z wystarczającą mocą, aby grać w zwykłe gry i uruchamiać wiele programów jednocześnie. Jeśli szukasz uniwersalnego komputera, który nie rozbije banku, to właśnie tam chcesz się udać. Takie maszyny mogą różnić się ceną, ale generalnie wahają się od 500 do 800 USD.
Wysoka wydajność: rozciągną Twój budżet do końca. Użytkownicy wykonujący zadania wymagające większej ilości zasobów: konwertowanie i edytowanie wideo, granie w najnowsze gry przy niskich i średnich ustawieniach, tworzenie grafiki 3D, uruchamianie systemów operacyjnych na maszynach wirtualnych będą wymagać większej wydajności. Te również zużywają dużą ilość energii elektrycznej. Zazwyczaj taka maszyna może kosztować od 800 do 1200 dolarów.

Część 2 z 3: Wybieranie części komputera

Krok 1. Przeprowadź szczegółowe badania dotyczące potrzebnych części

Nawet przy następujących krokach proces ten będzie przytłaczający - zwłaszcza jeśli nie będziesz na bieżąco ze wszystkimi najnowszymi wiadomościami o sprzęcie (jak wielu z nas tego nie robi). Zwróć uwagę, że te opisy z czasem staną się nieaktualne, więc oprócz przeczytania poniższych informacji, sprawdź kilka gotowych systemów porównywalnych z tym, co chcesz zbudować. Pomoże ci to dowiedzieć się, jaki rodzaj procesora ma zastosowanie do kompilacji średniej klasy, ile pamięci RAM można znaleźć w kompilacji z wyższej półki i tak dalej.

Powinieneś także wziąć pod uwagę system operacyjny, który chcesz uruchomić, i programy, których będziesz używać, oraz sprawdzić ich zalecane wymagania systemowe. Upewnij się, że unikasz wąskich gardeł, w których jeden komponent nie może osiągnąć pełnego potencjału, ponieważ inny jest zbyt wolny. W każdej kategorii będzie wymienionych kilka renomowanych marek, ale zalecamy przeczytanie, kiedy marka naprawdę ma znaczenie (a kiedy nie), aby nie wpaść w reklamową pułapkę

Krok 2. Wybierz procesor

Procesor (CPU) to „mózg” Twojego komputera. Lepsze procesory mogą wykonywać więcej zadań jednocześnie i wykonywać je szybciej. Modele o wysokiej wydajności mają kluczowe znaczenie tylko wtedy, gdy wykonujesz intensywne zadania. Jest to również jedna z najdroższych części maszyny. Dlatego wybór „właściwego” procesora jest ważny, należy przeprowadzić pewne badania, aby nie tracić pieniędzy. Zacznijmy od podstaw:

Weź pod uwagę szybkość zegara i liczbę rdzeni. Szybkość zegara procesora określa, ile instrukcji może wykonać jeden rdzeń w ciągu jednej sekundy. W związku z tym wyższa prędkość zegara oznacza, że komputer szybciej wykonuje instrukcje, podczas gdy większa liczba rdzeni oznacza, że może jednocześnie wykonywać więcej zestawów instrukcji. Niektóre programy mogą korzystać z wielu rdzeni jednocześnie, dzięki czemu są niezwykle wydajne w przypadku procesorów wielordzeniowych, ale także dobrze wykonują wiele zadań jednocześnie, ponieważ mogą wykonywać wiele zestawów instrukcji jednocześnie. Maszyny o niskiej wydajności prawdopodobnie będą wymagały procesorów dwu-/czterordzeniowych, kompilacje średniej klasy prawdopodobnie będą potrzebować procesorów cztero-/sześciordzeniowych, a maszyny o dużej mocy z pewnością będą potrzebować procesorów sześcio-, ośmiordzeniowych lub wyższych.
Spójrz na szybkość zegara, aby określić, jak szybki jest ten procesor. W przypadku gier szybkość zegara jest ważniejsza niż liczba rdzeni, ponieważ większość gier nie jest zaprojektowana do korzystania z więcej niż jednego lub dwóch rdzeni (choć zaczyna się to zmieniać). Zakładając, że nigdy nie wykonujesz żadnych zadań intensywnie korzystających z procesora, dwurdzeniowy jest prawdopodobnie najwyższy, jakiego potrzebujesz - nie jest potrzebny hiperwątkowość. Jeśli konwertujesz wideo lub gry, używany program może obsługiwać wiele rdzeni, w takim przypadku ważniejsza jest wyższa liczba rdzeni.
To dwie podstawy, ale nie jedyne, i nie chcesz polegać tylko na nich. Zaleca się przyjrzenie się testom porównawczym procesorów, którymi jesteś zainteresowany, aby zorientować się, jak się one porównują.
Poszukaj też innych funkcji, których możesz potrzebować. Jeśli nie grasz ani nie edytujesz wideo, upewnij się, że Twój procesor obsługuje zintegrowaną grafikę.
Marki, na które warto zwrócić uwagę: AMD i Intel to dwie największe wagi procesorów. Chociaż procesory Intela mają tendencję do lepszej wydajności i zużywają mniej energii, procesory AMD są generalnie tańsze przy tej samej szybkości zegara i większej liczbie rdzeni.

Krok 3. Wybierz płytę główną

Płyta główna łączy ze sobą wszystkie pozostałe komponenty. Jest to fizyczna podstawa, na której budujesz wszystko inne. Zawiera wiele podstawowych funkcji twojego komputera, takich jak liczba portów USB, liczba kart rozszerzeń, które możesz włożyć (takich jak karta graficzna itp.), A także częściowo określa, jak duży będzie rozmiar twojego komputera. Wybór płyty głównej będzie zależeć od tego, czy zbudujesz maszynę o niskiej, średniej czy wysokiej wydajności. Patrząc na płyty główne, będziesz chciał zwrócić uwagę na kilka rzeczy. Oto niektóre z ważniejszych funkcji:

Typ gniazda: Typ gniazda (np. AMD „AM2”, „AM3”, „AM3+” lub Intel „LGA 1151” itp.) określa, których procesorów można używać z tą płytą. Tak więc, jeśli już zawęziłeś rodzaj procesora, który chcesz, jest to dobry pierwszy krok do zawężenia płyty głównej. Poszukaj modelu z typem gniazda, który pasuje do twojego procesora, aby upewnić się, że oba są kompatybilne.
Rozmiar: Płyty główne są zazwyczaj dostępne w trzech rozmiarach: Mini ITX, Micro ATX i pełny ATX. Im bardziej zaawansowanych funkcji potrzebujesz, tym większa będzie potrzebna płyta główna, co również określi rozmiar obudowy.
Liczba i typy portów zewnętrznych: Spójrz na porty dostępne na płycie głównej. Potrzebujesz dużo portów USB? Będziesz potrzebował płyty głównej, która je ma, lub wystarczającej liczby gniazd PCI do obsługi dodatkowych adapterów USB. Potrzebujesz wyjścia HDMI? Jeśli nie używasz karty graficznej, upewnij się, że twoja płyta główna ma odpowiednie wyjście wideo dla twojego monitora. Ile portów USB 3.0 chcesz? Niektórzy mają więcej niż inni. Jeśli korzystasz z płyty głównej, która nie ma funkcji, której potrzebujesz, możesz dodać większość za pomocą kart rozszerzeń, ale życie jest zawsze łatwiejsze, jeśli płyta główna ma je wbudowane.
Ilość obsługiwanej pamięci RAM: Jeśli planujesz mieć dużo pamięci RAM w swoim komputerze, potrzebujesz płyty głównej, która ją obsługuje. Sprawdź, ile slotów ma twoja płyta i ile pamięci RAM pozwala.
Zintegrowana grafika: Jeśli wszystko, co zamierzasz robić, to przeglądać Internet, korzystać z pakietu Microsoft Office i wykonywać inne proste zadania, może lepiej wybrać płytę główną ze zintegrowaną grafiką. Musisz tylko wyłożyć oddzielną kartę graficzną, jeśli wykonujesz czynności wymagające dużej ilości grafiki, takie jak granie w gry wideo. Jeśli otrzymujesz oddzielną kartę graficzną, nie wybieraj płyty głównej ze zintegrowaną grafiką, ponieważ może to zaoszczędzić trochę kosztów.
Liczba portów SATA: Określa, ile można mieć wewnętrznych dysków twardych i napędów optycznych. W przypadku większości kompilacji jest to naprawdę problem tylko wtedy, gdy planujesz mieć wiele dysków w swoim komputerze (na przykład, jeśli budujesz serwer lub NAS).
Liczba gniazd PCI: Możesz mieć tylko tyle kart rozszerzeń, ile masz gniazd PCI, więc jeśli chcesz dedykowaną kartę graficzną (lub dwie), dodatkowe porty USB, dodatkowe porty LAN, adapter Wi-Fi lub inne karty rozszerzeń, musisz się upewnić, że Twoja płyta główna ma ich wystarczająco dużo.
Chipset: Chipset Twojej płyty głównej określa wiele bardziej zaawansowanych funkcji, jakie posiada. Niektóre chipsety obsługują podkręcanie, inne nie. Niektóre obsługują SLI i Crossfire (używając wielu kart graficznych w tandemie), inne nie. Inne obsługują buforowanie SSD. Inni są lepsi, by zmienić się w Hackintoshów. Jeśli nie zrozumiałeś żadnego z wyżej wymienionych terminów, prawdopodobnie nie musisz zwracać na to zbyt dużej uwagi – ale jeśli potrzebujesz pewnych zaawansowanych funkcji, chipsety znacznie zawężą twój wybór.
Ogólnie rzecz biorąc, im więcej tych funkcji potrzebujesz na płycie głównej, tym większe stają się rozmiary i cena, więc miej to na uwadze.
Marki, na które warto zwrócić uwagę: ASUS, GIGABYTE i MSI to prawdopodobnie największe marki płyt głównych. Jednak BIOSTAR i ASRock są dobrze znane z dobrych płyt budżetowych, jeśli starasz się obniżyć koszty.

Krok 4. Wybierz swój zasilacz

Zasilacz (lub zasilacz) kieruje prąd elektryczny do innych komponentów urządzenia. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli masz komputer o wysokiej wydajności z szybkim procesorem, kartą graficzną i kilkoma dyskami, będziesz potrzebować zasilacza o większej mocy niż w przypadku budowy komputera klasy ekonomicznej. Jest to prawdopodobnie ostatni element, na który będziesz kupować, po przybiciu innych części i ilości potrzebnej energii elektrycznej (niektóre przypadki mają własny zasilacz). Zasilacz jest w rzeczywistości jednym z najważniejszych wyborów w twojej konstrukcji. To nie jest dziedzina, którą chcesz skąpić. Recenzje w sieci rzadko są przydatne. Najlepsze, co możesz zrobić, to kupić od dobrej marki (patrz poniżej) i poszukać tych funkcji:

Moc: Oczywiście, jeśli masz maszynę o niskiej wydajności, będziesz potrzebować mniej watów do jej zasilania niż w przypadku maszyny o wysokiej wydajności. Ogólnie rzecz biorąc, daj sobie 100 watów więcej niż potrzebujesz, na wypadek, gdybyś ulepszył komputer lub wykorzystał ten zasilacz w późniejszej wersji.
Wydajność: Większość jednostek ma wartość procentową, która określa ich efektywność. Na przykład zasilacz 400 W z certyfikatem „80 plus” faktycznie wyciągnie ze ściany około 500 W. Poszukaj więc czegoś o wysokiej wydajności, ponieważ będą one działać chłodniej (ale prawdopodobnie nie zaoszczędzą ci mnóstwa pieniędzy).
Typy kabli: Spróbuj poszukać „modułowego” zasilacza, jeśli możesz. Oznacza to, że kable są odłączone od zasilania, dzięki czemu możesz korzystać tylko z tych, których potrzebujesz, a inne nie marnują miejsca w walizce. Upewnij się również, że jest wyposażony w długie kable, ponieważ zbyt krótkie kable mogą utrudnić Ci życie.
Marki, na które warto zwrócić uwagę: To jeden obszar, w którym nie chcesz być oszczędny. Trudno jest śledzić wszystkie marki, ale producenci wysokiej jakości to Corsair, Enermax, Enhance, EVGA i Rosewill. Wydaj dodatkowe 20 USD, jeśli masz wybór; nie chcesz skończyć z marnowaniem i smażeniem maszyny o wartości 1000 USD.
Uwaga: Wiele przypadków faktycznie jest dostarczanych z zasilaczami, więc jeśli tak jest, niekoniecznie musisz kupować je osobno. To powiedziawszy, zasilacze, które kupisz osobno, są zwykle lepsze niż te, które są dostarczane z etui, ale to zależy od Ciebie. To po prostu coś, na co należy uważać, gdy kupujesz te dwie części.

Krok 5. Rozważ pamięć RAM

Pamięć o dostępie swobodnym (lub w skrócie RAM) przechowuje dane, do których komputer potrzebuje szybkiego dostępu. Rozmiar określa szybkość działania programów i pomaga uruchomić więcej programów jednocześnie. Tak więc, jeśli uruchamiasz wiele programów naraz, będziesz potrzebować komputera z większą ilością pamięci RAM. Jeśli korzystasz z maszyn wirtualnych, będziesz potrzebować większej pamięci RAM, ponieważ oprócz Twojego musi ona uruchamiać własne programy. Pamięć RAM wydaje się prosta, ale musisz upewnić się, że jest kompatybilna z twoją płytą główną. Patrząc na pamięć RAM, pomyśl o:

Typ komputera: Ponieważ większość systemów jest teraz 64-bitowa, niektóre starsze modele procesorów są 32-bitowe, zwłaszcza jeśli kupujesz używane części. Musisz wiedzieć, że 32-bitowe procesory mogą obsłużyć tylko 4 GB pamięci RAM.
Ilość pamięci RAM: w momencie pisania tego tekstu 4-16 GB wydaje się być średnią dla normalnej maszyny. Jeśli używasz maszyn wirtualnych lub używasz innych aplikacji wymagających pamięci RAM, możesz potrzebować 16 GB, ale większość maszyn powinna wystarczyć z około 8 GB. Pamiętaj, że pamięć RAM jest łatwa do uaktualnienia, a jeśli twoja płyta główna ma cztery gniazda, zawsze możesz teraz dostać dwa pendrive'y i dodać dwa kolejne pendrive'y później. Nie ma potrzeby kupowania mnóstwa pamięci RAM w imię „zabezpieczenia na przyszłość”.
Kanały: Twoja płyta główna obsługuje dwu-, trzy- lub czterokanałową pamięć RAM. To decyduje o tym, ile masz pamięci RAM. Jeśli masz dwukanałową płytę główną, będziesz chciał kupić pamięć RAM w zestawach po dwie, na przykład dwie pamięci 2 GB, co daje łącznie 4 GB (lub cztery pamięci 1 GB). Płyty główne trzykanałowe przyjmują pamięć RAM w zestawach po trzy, a czterokanałowa jest najbardziej optymalna z zestawem czterech lub ośmiu drążków.
Typ: Obecnie większość pamięci RAM to „DDR4”, chociaż DDR5 i DDR5X zaczynają pojawiać się w kartach graficznych. Nie powinieneś się tym zbytnio martwić. Wystarczy sprawdzić listę specyfikacji płyty głównej, aby dowiedzieć się, jaki typ pamięci RAM obsługuje i odpowiednio kupić.
Szybkość: Twoja płyta główna obsługuje wiele różnych szybkości pamięci RAM (np. „800/1066/1333”). Kiedy kupujesz pamięć RAM, będzie do niej dołączony jeden z tych numerów. Szybkość pamięci RAM tradycyjnie nie robi ogromnej różnicy, ale zaczyna być bardziej użyteczna. Kup to, na co Cię stać i upewnij się, że Twoja płyta główna to obsługuje.
Marki, na które warto zwrócić uwagę: Nie znajdziesz dużej różnicy między markami. Popularne marki to Crucial, Corsair, Kingston, PNY, OCZ, G. Skill, Mushkin i Patriot. Ponownie, czytanie recenzji konkretnych pamięci RAM może być bardzo pomocne.

Krok 6. Zdobądź kartę graficzną (opcjonalnie)

Jest to procesor specjalnie zaprojektowany do obsługi grafiki. Niektóre procesory mają już zintegrowany procesor graficzny, który wystarcza do zarządzania wydajnością światła, ale nie wystarcza do grania w najnowsze gry 3D. Dla nich będziesz potrzebować dedykowanej karty graficznej, a wybór karty graficznej jest jedną z najtrudniejszych części procesu. Jeśli wszystko, czego potrzebujesz, to coś, co może odtwarzać wideo HD, nie musisz zbytnio szaleć - znajdź dobrze sprawdzoną kartę poniżej 100 USD i zadzwoń do niej dziennie (lub po prostu skorzystaj ze zintegrowanej grafiki). Jeśli jednak grasz, masz o wiele więcej do przemyślenia.

Zamiast patrzeć na specyfikacje, zwykle łatwiej jest po prostu przeczytać recenzje i spojrzeć na testy porównawcze gier. Passmark klasyfikuje karty na podstawie prostych testów wydajności, a Anandtech porównuje wiele kart z wykorzystaniem rzeczywistych sytuacji w grach. Pomyśl o swoim budżecie na kartę wideo, a następnie spróbuj znaleźć kartę o największej skuteczności w tym przedziale cenowym.
Niektórzy producenci również fabrycznie podkręcają swoje karty, co daje im przewagę nad wersją tej samej karty innego producenta, więc szukaj ich. Szukaj również wersji z różnymi poziomami pamięci VRAM. Wyższe karty VRAM są przydatne w przypadku wysokiej rozdzielczości lub wielu monitorów, ale są droższe.
Marki, na które warto zwrócić uwagę: Dwóch głównych producentów chipsetów to NVIDIA i AMD. Walka między nimi obojga jest bardzo bliska z każdą kartą, która się pojawi. Jeśli nie używasz Linuksa (dla którego NVIDIA ma lepszą obsługę), martw się bardziej o poszczególne karty niż o producenta chipsetu. Idź z tym, co zapewnia najlepszy stosunek ceny do wydajności w Twoim przedziale cenowym.
Jeśli chodzi o samych producentów kart, masz do wyboru kilku. Szukaj marek z dobrym chłodzeniem i dobrą obsługą klienta - zarówno XFX, jak i EVGA mają całkiem fantastyczne gwarancje na większość swoich kart, dlatego są dwoma najpopularniejszymi producentami w okolicy. MSI ma tendencję do bardzo dobrego chłodzenia. Inne popularne marki to ASUS, ZOTAC i Sapphire.

Krok 7. Wybierz swój dysk twardy:

Twój dysk twardy przechowuje wszystkie Twoje dane, od systemu operacyjnego po dokumenty, muzykę i filmy. Rodzaj wybranego dysku twardego zależy głównie od ilości danych, które należy przechowywać, ale niektóre rodzaje dysków twardych (takie jak dyski półprzewodnikowe) mogą również wpływać na szybkość komputera. Jeśli chodzi o specyfikacje, jest kilka rzeczy, których chcesz szukać w swoich dyskach:

Rozmiar: Oczywiście potrzebujesz wystarczająco dużo miejsca na dysku twardym, aby pomieścić wszystkie dane, z miejscem na rozbudowę. Dyski twarde są dość tanie i łatwe do uaktualnienia, więc zawsze możesz dodać więcej później, jeśli masz ograniczony budżet.
Szybkość: im szybszy jest dysk twardy, tym szybciej komputer będzie się uruchamiał, uruchamiał programy i otwierał pliki. W dzisiejszych czasach otrzymujesz dysk o prędkości 7200 obr./min za stosunkowo niską cenę.
Marki, na które warto zwrócić uwagę: Western Digital, Hitachi, Samsung i Toshiba to dobry wybór. Seagate jest również popularny, choć ostatnio zyskał złą reputację ze względu na niską niezawodność. Większość producentów dysków twardych ma wiele mieszanych recenzji.

Krok 8. W razie potrzeby wybierz napęd optyczny

Napęd optyczny, bardziej znany jako napęd CD lub DVD, służy do odczytywania płyt CD, DVD, a nawet dysków Blu-Ray.

Jeśli kupujesz napęd CD lub DVD, prawdopodobnie nie znajdziesz dużej różnicy między różnymi modelami. Większość płyt nagrywa z mniej więcej taką samą prędkością. Jeśli jednak patrzysz na napędy Blu-Ray i nagrywarki Blu-Ray, zwróć uwagę na prędkości odczytu i zapisu. Im wyższe prędkości odczytu, tym szybciej możesz zgrać płytę Blu-Ray, a im większa prędkość zapisu na nagrywarce, tym szybciej możesz nagrać płytę Blu-Ray. Oczywiście za wyższe prędkości będziesz musiał zapłacić więcej.
Marki, na które warto zwrócić uwagę: Nie ma wielkiej różnicy, z kim się tutaj wybierasz. Lite-On, Samsung, Sony i LG to świetni producenci, a ceny powinny być prawie takie same.

Krok 9. Zdobądź swoją sprawę

Etui posiada wszystkie części komputera razem. Mniej chodzi o funkcje działania komputera, a bardziej o funkcje, które mają wpływ na Ciebie i Twój dom – czyli o to, jak cichy jest, jak duży jest i jak wygląda. Mimo to jest to ważna kwestia, która zależy od innych wyborów, więc warto zastanowić się, czego chcesz w odniesieniu do skrzynki, zanim przejdziesz do etapu zakupów (niektóre skrzynki mają własny zasilacz, co zwiększa ich całkowity koszt, możesz również sprawdzić ich moc znamionową Watów i ile potrzebujesz). Twoja obudowa może nie wydawać się bardzo ważną częścią twojej kompilacji, ale chodzi o coś więcej niż wygląd. Dobry futerał będzie łatwiejszy do wbudowania, wytrzyma długo i zapewni chłodzenie maszyny. Oto, czego musisz szukać:

Rozmiar: obudowy mają różne kształty i rozmiary, a wybrany rozmiar obudowy powinien pasować do rodzaju kupowanej płyty głównej. Jeśli wybrałeś płytę główną Mini-ITX, to obudowa Mini-ITX Tower lub Mini-ITX Desktop jest dla Ciebie. Minitower Micro ATX ma rozmiar, który znajdziesz w większości gotowych komputerów, więc wiedz, że średnie i pełne obudowy są prawdopodobnie większe niż te, do których jesteś przyzwyczajony.
Przepływ powietrza: To jest coś, czego będziesz musiał szukać w recenzjach użytkowników. Każda sprawa jest trochę inna, a im lepsze są twoje wentylatory, tym lepszy przepływ powietrza będziesz miał w środku (co zapobiegnie przegrzaniu komputera).
Hałas: Chociaż chcesz dobrego przepływu powietrza, niektórzy fani są szczególnie głośni, co może być denerwujące dla niektórych osób. Jeśli chcesz, aby Twój komputer był stosunkowo cichy, sprawdź opinie użytkowników i zobacz, co ludzie mówią o głośności obudowy.
Liczba wnęk na napędy: Jeśli potrzebujesz więcej niż tylko dysku twardego i napędu optycznego, policz liczbę wnęk na napędy w obudowie i upewnij się, że masz ich wystarczająco dużo. Pamiętaj, że inne rzeczy, takie jak czytniki kart, również zajmą wnęki na dyski. Wewnętrzne wnęki na napędy 3,5-calowe przeznaczone są na dyski twarde, zewnętrzne wnęki na napędy 3,5-calowe na czytniki kart, a zewnętrzne na napędy 5,25-calowe na napędy optyczne (i inne).
Porty z przodu: Prawie każda kupowana obudowa będzie miała kilka portów z przodu, które zwykle zawierają kilka portów USB, gniazdo słuchawkowe i gniazdo mikrofonu. Jeśli na przykład chcesz mieć łatwy dostęp do USB 3.0, upewnij się, że znajduje się on z przodu obudowy.
Zarządzanie kablami: Podczas budowania zdasz sobie sprawę, że w komputerze jest wiele kabli. Niestety, jeśli po prostu zostawisz je wiszące tam, gdzie spadają, zablokują prawidłowy przepływ dużej ilości powietrza przez obudowę, więc chcesz je uporządkować jak najlepiej. Niektóre futerały mają wbudowane otwory, przez które można poprowadzić kable, a niektóre pozwalają samemu to rozgryźć za pomocą opasek na suwak. Ten pierwszy to oczywiście o wiele mniej pracy, więc zobacz, co opinie użytkowników mówią o opcjach zarządzania kablami.
Pamiętaj, że skrzynka to coś, czego możesz użyć do wielu kompilacji w dalszej części drogi. Nie musisz kupować nowej obudowy za każdym razem, gdy budujesz komputer. Kup teraz wysokiej jakości komputer, który powinien wystarczyć na dwa lub trzy komputery w przyszłości.
Marki, na które warto zwrócić uwagę: Corsair, NZXT, Antec i Cooler Master to jedne z najlepszych etui na rynku. Thermaltake, Rosewill, Fractal Design i Silverstone to również zaufani producenci.

Krok 10. Zdobądź klawiaturę i mysz

Bardzo dobrą, niedrogą klawiaturę i mysz można łatwo uzyskać do codziennych potrzeb. Ale jeśli Twój komputer jest intensywnie używany, warto wydać więcej na ergonomiczną mysz i klawiaturę, aby zapobiec bólowi nadgarstka lub zaoszczędzić niekończące się kliknięcia kółka przewijania.

Część 3 z 3: Montaż komputera

Krok 1. Nie zniechęcaj się

Proces składania własnego komputera jest w rzeczywistości bardzo prosty w przeciwieństwie do oczekiwań większości ludzi. W porównaniu z naszą sekcją badawczą części, rzeczywisty montaż jest znacznie prostszym zadaniem. Większość użytkowników jest często przytłoczona pomysłem złożenia własnego komputera od podstaw. Jednak z biegiem lat branża komputerów stacjonarnych stała się dość ustandaryzowana. W dzisiejszych czasach instalacja poszczególnych elementów, kabli i złączy w niewłaściwych miejscach jest prawie niemożliwa. Dziś proces składania komputera PC przypomina budowanie klocków Lego, które mogą pasować do siebie tylko w jeden sposób. Poniższy przewodnik można śledzić krok po kroku, aby osiągnąć swój cel.

Krok 2. Zbierz swoje narzędzia

Będziesz potrzebował:

Śrubokręt krzyżakowy: jedyne prawdziwe narzędzie, którego będziesz potrzebować oprócz rąk, aby pomyślnie ukończyć budowę. Śrubokręt magnetyczny jest zawsze pomocny w dokręcaniu śrub w trudnych pozycjach i zapewnia, że nie upuścisz go w irytującym miejscu.
Opaski kablowe (opcjonalne): Bardzo często opaski kablowe są dołączane do akcesoriów obudowy komputera za pomocą śrub. Możesz chcieć odebrać paczkę za tanią, jeśli wiesz, że twoja obudowa nie i chcesz mieć czystą konstrukcję zarządzaną przez kable. Alternatywnym i mniej trwałym rozwiązaniem tego problemu jest ponowne użycie skręcanych opasek, które są często używane w opakowaniach komponentów do łączenia kabli.

Krok 3. Podejmij środki ostrożności przed rozpoczęciem

Elektryczność statyczna może uszkodzić delikatne i drogie komponenty. Bardzo częstym pytaniem jest, jakie środki ostrożności można podjąć i jakie są konieczne. Zdecydowana większość doświadczonych konstruktorów komputerów PC używa uziemionych pasków na nadgarstki i podobnych rozwiązań. Podejmują również podstawowe środki ostrożności, takie jak dotykanie uziemionego przedmiotu (na przykład metalowej obudowy podłączonego urządzenia).

Metodą, której używają niektórzy budowniczowie, jest podłączenie zasilacza (bez włączania go) i dotykanie go co jakiś czas, aby rozładować ładunki elektrostatyczne. Nie buduj również na dywanie i unikaj noszenia skarpet lub luźnej odzieży
Zepsucie się części przy dostawie lub złamanie w trakcie użytkowania jest bardzo rzadkim zjawiskiem, jednak na pewno może się zdarzyć. Z tego powodu będziesz chciał zachować wszystkie opakowania i pudełka na swoje części przez okres ich gwarancji (która może być bardzo długa w zależności od komponentu).
Ponieważ płyty główne są pierwszą rzeczą, którą należy dotykać i używać, dobrą sztuczką jest umieszczenie płyty na pudełku, w którym została zapakowana. Pozwala to uniknąć fizycznego uszkodzenia samej płyty.

Krok 4. Zainstaluj procesor

Wyjmij płytę główną z torby ochronnej i umieść ją na górze pudełka (idealna nieprzewodząca przestrzeń robocza, która ma odpowiedni rozmiar, aby pasowała do płyty głównej). Nie umieszczaj płyty głównej na antystatycznej torbie, w której się znajdowała, ponieważ nie jest to dobra powierzchnia do pracy i lepiej jest po prostu korzystać z pudełka, ponieważ torba zapewnia ochronę tylko wtedy, gdy znajdują się w niej części.
Podnieś dźwignię wspornika przytrzymującego procesora spod jego zatrzasku, naciskając w dół i wyciągając z gniazda procesora. Należy pamiętać, że w zależności od gniazda na płycie głównej może się to nieznacznie różnić i wskazane jest zapoznanie się z instrukcją dołączoną do płyty głównej.
Na tym etapie rozpakuj procesor i wyjmij go z osłony ochronnej.
To najbardziej denerwująca część kompilacji. Podnieś dźwignię wspornika przytrzymującego procesora, aby odsłonić gniazdo i jego styki. Są one niezwykle delikatne i łatwe do zgięcia (dla których producenci płyt głównych nie akceptują RMA), więc zachowaj ostrożność podczas pracy z gniazdem.
Wszystkie procesory mają strzałkę w jednym rogu odpowiadającą strzałce wydrukowanej na lub wokół rogu gniazda procesora płyty głównej, aby wskazać, w którą stronę pasuje. Tekst na procesorze jest również wskazówką „właściwej drogi w górę”. Oprócz tego procesory Intela mają również nacięte boki na górnej lewej i prawej krawędzi, które pasują do kształtu gniazda. Delikatnie opuść procesor do gniazda we właściwej pozycji. Powinieneś to zrobić, aby procesor pozostał jak najbardziej poziomo i stykał się ze wszystkimi pinami w możliwie najbardziej zbliżonym czasie, jednak oczywiście jest miejsce na błędy. Na tym etapie nie trzeba przykładać żadnej siły, ponieważ jest to zadanie wspornika mocującego - procesor powinien po prostu dobrze pasować na swoim miejscu.
Delikatnie opuść wspornik nad procesorem, wsuwając go na podniesiony słupek na płycie głównej.
Wciśnij ramię wspornika mocującego i zaczep je z powrotem pod zatrzaskiem w miejscu, w którym było pierwotnie. Może to wymagać pewnej siły, a nawet powodować dość niepokojące dźwięki, jednak jeśli umieścisz procesor we właściwej pozycji w gnieździe, nie stanie się to nic złego, a proces ten zapewni, że procesor będzie w prawidłowym kontakcie z gniazdem. Jeśli nie masz pewności, możesz obejrzeć szczegółowe przewodniki wideo, aby sprawdzić, czy postępujesz właściwie i stosujesz normalną siłę.
Osłona ochronna odskoczy, gdy opuścisz dźwignię. Pamiętaj, aby przechowywać to w bezpiecznym miejscu, ponieważ będzie to potrzebne, jeśli będziesz musiał odesłać płytę główną do producenta, aby chronić gniazdo podczas transportu. Twój procesor jest teraz zainstalowany na płycie głównej.

Krok 5. Zainstaluj chłodzenie procesora

Jeśli używasz coolera Intel/AMD (który jest dołączony do pudełka z procesorem), wyjmij go z opakowania i umieść szpilki w rogach przez otwory otaczające gniazdo procesora (upewniając się, że szpilki w rogach są obrócone do pozycji odblokowanej, obracając ich górną część w kierunku strzałek). Następnie obróć górną część kołków w kierunku przeciwnym do pokazanego strzałkami, aby zablokować go na miejscu. Możesz sprawdzić, czy jest prawidłowo osadzony, próbując go delikatnie przekręcić - nie powinno być żadnego znaczącego ruchu. Pamiętaj, aby ułożyć kabel wentylatora tak, aby nie przeszkadzał w obracaniu się wentylatora.
Na tym etapie podłącz 4-pinowe złącze wentylatora PWM na końcu przewodu wychodzącego z wentylatora procesora do złącza CPU_FAN na płycie głównej. Uważaj, aby kabel nie przeszkadzał łopatce wentylatora.

Krok 6. Zainstaluj pamięć RAM

Następnie zainstalujemy pamięć RAM na płycie głównej. Przeczytaj instrukcję płyty głównej, aby dowiedzieć się, których gniazd powinieneś używać dla liczby posiadanych modułów pamięci RAM (zazwyczaj są one oznaczone kolorami i dlatego można je łatwo odnieść). Najpierw odciągnij klipsy po obu stronach gniazd pamięci RAM, których zamierzasz użyć.
Zwróć uwagę na wyraźne wycięcie poza środkiem w punkcie zarówno gniazda, jak i pamięci RAM, aby wskazać, w którą stronę należy umieścić drążki i upewnić się, że można je umieścić tylko w jedną stronę.
Umieść każdą pamięć RAM w gnieździe i dociśnij równomiernie po obu stronach, aż zaciski się zatrzasną.

Krok 7. Zainstaluj płytę główną w obudowie komputera

Śruby i inne akcesoria dołączone do obudowy. Znajdź punkty patowe dla swojej sprawy. Nie zapomnij o patach. Wkręć wsporniki w tacę płyty głównej i śruby, aby odsunąć płytę główną od obudowy i zapobiec jej zwarciu. Znajdują się one między płytą główną a śrubą, aby zapobiec dotykaniu obudowy przez płytę główną i są niezwykle ważne. Wkręcanie wsporników do obudowy w miejscach, w których płyta główna ma pasujący otwór na śrubę.
Zainstaluj osłonę we/wy płyty głównej. Jest to metalowy panel, który wchodzi w złącza I/O płyty głównej w wycięciu z tyłu obudowy. Upewnij się, że jest to właściwa droga. Umieść metalowy panel w szczelinie z tyłu obudowy i mocno dociśnij wokół rogów i zewnętrznych krawędzi, aż zatrzaśnie się, aby go zabezpieczyć.
Teraz weź płytę główną i umieść ją w etui. Najlepiej jest położyć walizkę na boku, gdy to robisz. Opuść płytę główną na miejsce. Dopasuj złącza do szczelin w panelu we/wy i wepchnij złącza do panelu przed opuszczeniem go całkowicie na wsporniki. Być może trzeba będzie nieco docisnąć w kierunku tylnej części obudowy, aby wyrównać otwory na śruby z wypustkami - jest to normalne.

Krok 8. Zacznij od prawidłowego zarządzania kablami

Podłącz dowolne 3-stykowe złącza wentylatorów z wentylatorów obudowy do 3 lub 4-stykowych gniazd wentylatorów na płycie głównej. Zapoznaj się z instrukcją płyty głównej, jeśli nie możesz znaleźć ich lokalizacji.
Pierwsza kompilacja może być kusząca, aby nie zawracać sobie głowy zarządzaniem kablami i „załatwisz to innym razem”, ale w ten sposób wymaga więcej pracy później lub nigdy nie zostanie ukończona – więc zrób to teraz. Zapewnia, że kable nie przeszkadzają, nie zbierają kurzu ani nie utrudniają przepływu powietrza.

Krok 9. Zainstaluj kartę graficzną (opcjonalnie)

Następnie możemy przejść do instalacji karty graficznej. Usuń zaślepki PCIe odpowiadające gnieździe w obudowie, w której będziesz umieszczać kartę graficzną. Ponownie, instrukcja obsługi płyty głównej pomoże ci w podjęciu decyzji, którego gniazda użyć, ale zwykle należy użyć najwyższego gniazda PCIe x16 do swoją kartę graficzną (i będziesz musiał zdjąć inną poniżej, gdy używasz zwykłej podwójnej karty graficznej).
Wciśnij zacisk na krawędzi gniazda, podobnie jak w przypadku gniazd pamięci RAM, gotowych do włożenia karty graficznej. Opuść kartę na miejsce i dociśnij równomiernie na obu końcach, aż zacisk się zatrzaśnie.
Wkręć kartę graficzną, aby zabezpieczyć ją na miejscu - karta graficzna będzie miała otwory podobne do tych na płytach zaślepiających, które pozwolą na przykręcenie karty z obudową.

Krok 10. Zarządzaj kablami

Teraz wszystko staje się bardziej skomplikowane, gdy zaczynamy okablowanie. Najpierw uporządkuj połączenia na panelu przednim, zanim przejdziesz do instalacji zasilacza w obudowie, aby zminimalizować bałagan.
Skoncentruj się na złączach na panelu przednim, które będą oddzielnymi bardzo małymi przewodami, z etykietami na każdym z przełączników i diod LED. Przełóż je przez wycięcie w obudowie z przodu konstrukcji (będzie ukrywać kable tak bardzo, jak to możliwe za tacą płyty głównej, gdzie są poza zasięgiem wzroku i nie zakłócają przepływu powietrza).
Podłącz te kable do płyty głównej. Użyj instrukcji płyty głównej, ponieważ każda płyta główna ma inny układ pinów na przednim panelu (dlatego wszystkie kable są oddzielne, a nie połączone w jedno większe złącze). Dokładnie sprawdź swoje pozytywy i negatywy na połączeniach LED.
Po zakończeniu tej żmudnej pracy z przyjemnością dowiesz się, że wszystkie pozostałe kable są stosunkowo proste. Jeśli twoja obudowa ma złącza audio na przednim panelu/porty USB, następnym zadaniem będzie podłączenie złącza „HD Audio”/przedniego złącza USB do odpowiedniego złącza na płycie głównej. Ponownie skorzystaj z instrukcji, jeśli nie jesteś pewien lokalizacji złącza.
Mając do czynienia ze wszystkimi połączeniami spraw, możemy teraz skupić się na niewielkiej ilości zarządzania kablami przed kontynuowaniem. Skorzystaj z opasek kablowych, aby zgrupować kable i przeciągnij ich nadmiar za tacę płyty głównej.

Krok 11. Zainstaluj zasilacz

Następnie wstawimy zasilacz. To po prostu wsuwa się na miejsce nad/pod płytą główną – w zależności od konstrukcji obudowy – i zostanie umieszczone z tyłu obudowy. To, w którą stronę umieścisz wentylator, zależy od obudowy i przepływu powietrza

Krok 12. Sortowanie i podłączanie kabla zasilającego

Najpierw weź wszystkie złącza prosto przez duże wycięcie w obudowie z tyłu tacy płyty głównej i przeciągnij przez cały nadmiar.
Umieść i podłącz 20/24-pinowy kabel zasilający ATX oraz 4 lub 8-pinowy kabel zasilający EPS (powszechnie oznaczony jako „Zasilanie procesora”) z powrotem przez wycięcia znajdujące się najbliżej ich nagłówków. Złącze zasilania EPS będzie znajdować się w górnej części płyty głównej w pobliżu procesora, a kabel 20/24pin wzdłuż krawędzi. W większości przypadków w lewym górnym rogu płyty głównej znajduje się wycięcie, przez które poprowadzony jest 4 lub 8-pinowy kabel zasilający EPS w celu zmniejszenia bałaganu.
Nie podłączaj złączy PCIe do złącza zasilania EPS. Może się to wydawać bardzo oczywiste (8-pinowe PCIe jest inaczej przypisane do 8-pinowego zasilania procesora), ale niektórzy ludzie podłączają 6-pinowe złącze zasilania PCIe do 4-pinowego zasilania PCIe (z 2 pinami zwisającymi z krawędzi). Jeśli liczba pinów się nie zgadza lub nie można włożyć złącza dla żadnego kabla z powodu klucza, można bezpiecznie założyć, że robisz to źle.
Poprowadź wszystkie wymagane złącza PCIe dla karty graficznej przez wycięcie w tylnej płycie płyty głównej znajdujące się najbliżej karty graficznej. Wszystkie złącza zasilania PCIe na karcie graficznej muszą być wypełnione kablem w celu pomyślnego zasilania karty. 8-pinowe złącza zasilania PCIe z zasilacza są często projektowane z podziałem na 6-pinową i 2-pinową część opcjonalną - możesz używać tylko 6-pinowej części, jeśli masz kartę graficzną z 6-pinowym złączem, które musisz wypełnić, pozostawiając drugą 2 piny (ten krok jest opcjonalny, ponieważ niektóre karty graficzne od niskiego do średniego nie wymagają dodatkowego złącza zasilania i pobierają całą potrzebną moc przez złącza PCIe). Podłącz te kable do złączy PCIe karty graficznej, które będą znajdować się z boku lub na końcu karty.

Krok 13. Zainstaluj dysk twardy

Następnie po prostu zainstalujemy pojedynczy dysk twardy (niektóre obudowy mają montaż beznarzędziowy, więc po prostu wsuń go na miejsce). Inne przypadki mogą wymagać wkładania napędów do caddies za pomocą śrub lub innych mechanizmów, a szczegóły na ten temat zostaną wymienione w instrukcji obsługi obudowy. Dyski HDD będą wymagały odpowiedniego rozwiązania montażowego, aby zminimalizować wibracje.
Napędy, w tym napędy optyczne we wnęce 5,25 cala, wymagają dwóch złączy - danych SATA i zasilania SATA. Oba złącza mają kształt litery „L”, więc przed podłączeniem można sprawdzić, jaka jest prawidłowa orientacja. Zasilanie SATA może wymagać umiarkowanej ilości nacisku, aby podłączyć do sztywnych złączy. Najpierw podłącz jeden koniec kabla danych SATA, który zostanie dostarczony z płytą główną i/lub napędem do napędu, a drugi do portu SATA na płycie głównej. kliknij, gdy zacisk się zatrzaśnie.
Następnie wyjmij kabel zasilający SATA z zasilacza i podłącz go do złącza zasilania SATA na dysku (obok danych SATA).

Krok 14. Dokończ ostatnie poprawki

Teraz jesteś całkowicie skończony z budowaniem. Jedynym problemem jest dużo nadmiaru okablowania z tyłu tacy płyty głównej. Użyj punktów opasek kablowych na obudowie, aby zabezpieczyć kable poza zasięgiem wzroku i poprowadź je w kanale wzdłuż krawędzi korytka.